فرشتگان سرمایه گذار از مهمترین گروه های غیر رسمی حامی نوآوری و توسعه ایده ها در مراحل اولیه رشد شرکت ها می باشند؛ بدین ترتیب، مطالعه رفتارهای سرمایه گذاری آنان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. هدف این تحقیق، مدلسازی تصمیمات سرمایه گذاری فرشتگان با استفاده از مبانی و مفاهیم مالی رفتاری است. لذا، در ابتدا با استفاده از یک گروه پایلوت و سپس مطالعه دلفی، 16 متغیر به عنوان شاخص های مالی رفتاری تعیین گردید. این شاخص ها در ادامه در قالب 31 متغیر قابل مشاهده مطرح شده و پرسشنامه تحقیق بر اساس آن ها تدوین شد و سپس، با استفاده از یک نمونه 183 نفره از فرشتگان، رفتار سرمایه گذاری آنان بر مبنای متغیرهای تعیین شده مورد بررسی و پرسش قرار گرفت. در ادامه، با استفاده از تحقیقات توصیفی همبستگی و از نوع تحلیل عاملی و مدل معادلات ساختاری، داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در مرحله تحلیل عاملی، هفت عامل به عنوان عوامل اثرگذار بر رفتار فرشتگان شناسایی شدند که در نهایت با استفاده از مدل معادلات ساختاری، مدل حاصل از روابط این عوامل، با عامل تصمیم گیری استخراج گردید. در نتیجه، بر اساس مدل بدست آمده می توان گفت که به ترتیب عوامل امیدواری، گذشته نگری، فرااعتمادی، ساده انگاری و ریسک رابطه مثبت و دو عامل حسابداری روانی و خوداسنادی رابطه منفی با تصمیمات سرمایه گذاری فرشتگان دارند.

در شرایط نااطمینانی، فرآیند برنامه ریزی، تصمیم گیری و سیاست گذاری در کلیه بخشهای اقتصاد بدلیل عدم امکان پیش بینی آینده دچار اختلال می شود. مطالعه حاضر، در پی بررسی اثرات نااطمینانی اقتصادکلان بر تصمیمات سرمایه گذاری بانک های ایران طی یک دوره 15 ساله از سال 1383 تا سال 1397 با استفاده از داده های تابلویی15 بانک کشور به روش تجربی است. برای این منظور، ابتدا واریانس ناهمسان شرطیتعمیم یافته شاخص های نرخ تورم، نرخ ارز، نرخ رشد اقتصادی و قیمت نفت استخراج شد سپس تاثیر میانگین حسابی آنها به عنوان شاخص نااطمینانی اقتصادکلان بر تصمیمات سرمایه گذاری بانک ها به روش داده های پانل شناسایی گردید. نتایج حاکی از آن است که پراکندگی پرتفوی اعتباری بانک ها رابطه معناداری با نااطمینانی اقتصادکلان دارد. به عبارت دیگر، با افزایش نااطمینانی محیط اقتصادکلان و عدم توانایی بانک ها در پیش بینی بازدهی آتی انواع دارایی های مالی به دلیل دریافت علایم منفی، به صورت انقباضی عمل کرده و از نگهداری هر گونه دارایی پر ریسک می کاهند و به جای آن ها دارایی های مطمینی که بازدهی آن ها قطعی شده است، نگهداری می کنند. هم چنین، تایید شد که بین ریسک خاص هر بانک و تصمیمات سرمایه گذاری آن ها رابطه معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، با بزرگتر شدن واریانس شاخص های مختص هر بانک، پراکندگی مقطعی سهم دارایی های پر ریسک در پرتفوی اعتباری بانک ها افزایش می یابد.

این تحقیق در پی یافتن پاسخی به این پرسش است که آیا بعد از یک دوره از اهرمهای محافظه کارانه، شرکتها به درجه ای از توانایی انعطاف پذیری مالی دست می یابند که آنها را قادر می سازد تا بتوانند هزینه های سرمایه ای مهمتر و بیشتری انجام دهند. به عبارت دیگر آیا شرکتهایی که دارای انعطاف پذیری مالی هستند، آیا توانایی سرمایه گذاری آنها بالا رفته است.در این تحقیق از اقلام تعهدی اختیاری با استفاده از مدل مارچیکا و مورا به عنوان شاخصی برا ی تعیین انعطاف پذیری در شرکت ها استفاده گردیده است. بدین منظور اطلاعات 171 شرکت طی سال های 1382 الی 1386 به کار گرفته شده است.نتایج حاصل از این پژوهش نشان دهنده عدم وجود تاثیر انعطاف پذیری مالی بر هزینه های سرمایه گذاری و همچنین عدم رابطه بین گردش وجوه نقد و هزینه های سرمایه ای در شرکتهای مورد بررسی بورس تهران می باشد.

با توجه به تغییرات پویا در محیط اقتصادی، خصوصاً در بازارهای مالی، برای بهبود دانش مالی سرمایه گذاران، داشتن سواد مالی یک ضرورت به نظر می رسد که به تصمیمات مالی آگاهانه ختم می شود. هدف پژوهش حاضر شناسایی پیامدهای سواد مالی بر تصمیمات سرمایه گذاران و عملکرد سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. در این پژوهش میدانی، به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی استاندارد استفاده شده است. جامعه ی آماری این پژوهش سرمایه گذاران حقیقی در بورس اوراق بهادار تهران می باشد و از این جامعه ی آماری، 344 نفر از سرمایه گذاران به طور تصادفی ساده در دسترس و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی روابط بین متغیرهای پژوهش از تکنیک مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار LISREL استفاده گردیده است. نتایج شاخص های خوبی برازش مانندRMSEA، GFI و AGFI نشان دهنده ی برازش خوب مدل و قابل استفاده بودن نتایج می باشد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که تاثیر نگرش مالی و رفتار مالی بر تصمیمات سرمایه گذاران مثبت و معنادار است. همچنین تصمیمات سرمایه گذاران تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد سرمایه گذاری دارد.

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین محافظه کاری و سرمایه گذاری جدید است؛ در ضمن تاثیر تصمیمات ناکارای سرمایه گذاری بر رابطه بین محافظه کاری و سرمایه گذاری جدید مورد ارزیابی قرار گرفته است. محافظه کاری بر مبنای الگوی گیولی و هاین (2000) اندازه گیری شده است. همچنین بیش سرمایه گذاری به عنوان نماینده ناکارآیی سرمایه گذاری طبق الگوی مطرح شده توسط بیدل و همکاران (2009) در نظر گرفته شده است. برای این منظور، تعداد 216 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی سال های 1390 تا 1395 به روش حذفی سیستماتیک به عنوان جامعه آماری غربال شده پژوهش بررسی شدند. از مدل های رگرسیونی چند متغیره مبتنی بر داده های پانل و روش اثرات ثابت جهت آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که محافظه کاری حسابداری تاثیر معنی دار و منفی بر میزان سرمایه گذاری جدید شرکت ها دارد. همچنین، بیش سرمایه گذاری به عنوان نماینده ناکارایی سرمایه گذاری تاثیر معنی دار و مثبتی بر میزان سرمایه گذاری جدید شرکت ها دارد. در عین حال، یافته ها نشان دادند محافظه کاری حسابداری بر رابطه بین بیش سرمایه گذاری قبلی و سرمایه گذاری جدید تاثیر معنی داری ندارد.

به دلیل عدم تقارن اطلاعات سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری باید به صورت های مالی اعتماد داشته باشند و از عواملی که بر اعتماد به سرمایه گذاری موثر است، استقلال کمیته حسابرسی می باشد. بنابراین در این تحقیق اثر استقلال کمیته حسابرسی بر تصمیمات سرمایه گذاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادارتهران با استفاده از نظر خبرگان سرمایه گذاری در بورس بوسیله پرسشنامه لیکرت و رگرسیون حداقل مربعات جزیی سنجیده شده است. ضریب تشخیص بدست آمده از مدل بیانگر این است که حدود 393 % از تغییرات اعتماد سرمایه گذاران جهت سرمایه گذاری بازار سهام به وسیله سه سازه: وجود کمیته حسابرسی، استقلال کمیته حسابرسی و استقلال کمیته حسابرسی در انتخاب حسابرس توجیه می شود که حدود 0.133 آن به سازه استقلال کمیته حسابرسی اختصاص دارد. ضریب همبستگی بین سازه برونزا و درونزا به مقدار 0.401 است که در سطح 99 % اطمینان نیز به صورت مستقیم معنادار است. بنابراین فرضیه تحقیق تائید شده یعنی در جامعه آماری سرمایه گذاران حرفه ای فعال در بورس اوراق بهادار تهران، بین استقلال کمیته حسابرسی و جذب اعتماد سرمایه گذاران جهت سرمایه گذاری در بازار سهام، رابطه معناداری وجود دارد.

تحقیقات مالی به طور گسترده، تصمیمات سرمایه گذاری شرکت ها را مورد مطالعه قرار داده است. بر اساس این تحقیقات، بررسی رابطه بین جریان نقدی و سطح سرمایه گذاری یک روش معمول برای تجزیه و تحلیل مسائل مربوط به بیش و کم سرمایه گذاری است. در این پژوهش تصمیمات سرمایه گذاری شرکت های تحت درماندگی مالی در بورس اوراق بهادار تهران برای 280 مشاهده (سال-شرکت) مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی فرضیه های پژوهش از روش داده های ترکیبی به روش گشتاورهای تعمیم یافته پویا به شکل دو مرحله ای و جهت استحکام نتایج از روش داده های طبقه بندی شده بر حسب فرصت سرمایه گذاری به روش حداقل مربعات استفاده شده است. نتایج پژوهش به روش داده های ترکیبی نشان داد که شرکت های درمانده مالی دارای فرصت سرمایه گذاری، سرمایه گذاری ها را متناسب با فرصت های موجود افزایش داده اند، ولی پس از تفکیک شرکت ها به دو طبقه شرکت های با فرصت سرمایه گذاری زیاد و کم، مشخص شد در نمونه شرکت های بورسی در ایران طی سال های  1390تا 1393، شرکت های درمانده مالی بدون توجه به فرصت سرمایه گذاری اقدام به افزایش سطح سرمایه گذاری نموده اند.

هدف: عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سهام داران و مسئله نمایندگی، تصمیمات سرمایه گذاری را تحت تأثیر قرار می دهد. نقدینگی، فرصت های سرمایه گذاری و محدودیت مالی، بر تصمیمات بهینه سرمایه گذاری تأثیرگذار است و به بهبود آن کمک می نماید. لذا، در این پژوهش به بررسی تأثیر حساسیت نقدینگی و فرصت سرمایه گذاری بر تصمیم سرمایه گذاری بین شرکت های با محدودیت مالی و بدون محدودیت مالی می پردازیم. روش: در این پژوهش شرکت های بدون محدودیت مالی و همچنین شرکت های دارای محدودیت های مالی را با رویکرد متفاوت، با استفاده از سیاست تقسیم سود، جریان نقدی، فرصت سرمایه گذاری و بدهی (اهرم)، در چهار مرحله تعیین می کنیم. نمونه آماری در این مطالعه شامل شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران از سال 1390 تا 1397 است. با توجه به محدودیت های تحقیق، از میان نمونه آماری در مجموع تعداد 189 شرکت و 1512 مشاهده بدست آمده است. یافته ها: بررسی های موجود در این پژوهش نشان می دهد، شرکت های دارای محدودیت مالی دسترسی کمتری به منابع بیرونی دارند و نسبت به نقدینگی در سرمایه گذاری حساس تر هستند. این در حالی است که شرکت فاقد محدودیت مالی، دارای انعطاف پذیری مالی بیشتر بوده و تمایل بالاتری در دسترسی به بازار سرمایه بیرونی دارند و دارای حساسیت بیشتری به فرصت های سرمایه گذاری هستند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد، نقدینگی و فرصت سرمایه گذاری بر تصمیم سرمایه گذاری تأثیر مثبت دارند که این امر به وسیله محدودیت مالی تعدیل می شود. همچنین تصمیم سرمایه گذاری در شرکت های با محدودیت مالی در مقایسه با شرکت های فاقد محدودیت مالی نسبت به نقدینگی حساسیت بیشتری دارد و این موضوع برای فرصت سرمایه گذاری معکوس است.

هدف این پژوهش تعیین میزان اهمیت منابع اطلاعاتی مختلف و میزان صداقت در ارائه آن ها بر تصمیمات سرمایه گذاری تحلیل گران شرکت های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس است. در این پژوهش اهمیت سه منبع مهم اطلاعاتی شامل اطلاعات حسابداری، اطلاعات ارائه شده توسط مدیریت و سایر اطلاعات افشا شده بررسی می شود. افزون بر این، اثر ارائه صادقانه اطلاعات و میزان صداقت مدیریت نیز مورد مطالعه قرار می گیرد. این پژوهش از نوع پیمایشی- کاربردی است و اطلاعات مورد نیاز با ابزار پرسشنامه از نمونه ای شامل 80 تحلیل گر شرکت های سرمایه گذاری جمع آوری شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که تحلیل گران از هر سه منبع اطلاعاتی در ارزیابی سهام استفاده می کنند. آزمون داده ها با استفاده از روش رگرسیون، تحلیل مسیر و روش حداقل مربعات جزئی (PLS) مشخص کرد که ارزیابی سهم مبتنی بر اطلاعات حسابداری و اطلاعات ارائه شده به وسیله مدیریت بر تصمیمات خرید یا فروش سهم توسط تحلیل گران تاثیر معنی داری دارد. افزون بر این، تصمیم گیری در رابطه با خرید یا فروش سهم تحت تاثیر میزان صداقت در ارائه اطلاعات حسابداری قرار می گیرد.